اسارت پر از شب های سخت به درازی یلدا بود

  «رحمان سلطانی»، طلبه آزاده و جانباز 40 درصد به پایگاه اطلاع رسانی حیات گفت: یلدا یک دقیقه بیشتر برای مناجات با خدا و یاد پروردگار بود، شب یلدا و شبهای طولانی قبل و بعد از آن، فرصتی برای زدودن غم و خوشحال کردن دوستان بود، یلدا در ذهن تک تک اسرا و همه ما بود، چرا که ما حتی اجازه نشستن جمعی با یکدیگر را نداشتیم. اسارت پر از شب های سخت به درازی یلدا بود، با این حال سعی می کردیم با تصور شادی خانواده ها خوشحال باشیم.

 این طلبه آزاده و جانباز 40 درصد اهل ایلام و ساکن کاشان که هشتم بهمن ماه 1365 در شلمچه و در جریان عملیات کربلای 5 بعد از مجروح شدن به اسارت در آمد و حدود 4 سال به صورت مفقودالاثر در اسارت رژیم بعث عراق بود، تصریح کرد: یلدا یک آیین کهن و ارزشمند است که دارای پیام ها و مفاهیم بسیار زیبایی می باشد که می تواند به عنوان الگویی فرهنگی مورد استفاده  کشورهای دیگر قرار گیرد.

 وی در مورد مفاهیم منبعث شده از یلدا افزود: ایرانیان با مراسم یلدا سعی کرده اند، مفاهیمی انسانی را منتقل کنند، یکی از جلوه های پرمعنای یلدا همدلی، همنشینی و به فراموشی سپردن غم ها به برکت کنار هم بودن است، فقط یک دقیقه طولانی تر از شب قبل خود است، اما در فرهنگ ایرانیان همین یک دقیقه فرصت مغتنمی برای بیشتر با هم بودن و در کنار هم نشستن و زدودن غم از دل یکدیگر است.

به بیان سلطانی، منظور از بزرگداشت آیین یلدا در شب اول زمستان این است که سردی زمستان نمی تواند منجر به سردی روابط انسانی شود و با یکدیگر بودن بر سختی ها، سردی ها و یخ های زندگی غلبه می کند، ما در انسانیت مشترکیم و تفاوت ها نمی تواند سبب دوری انسان ها شود، یلدا بر اشتراکات انسانی تاکید دارد.

این جانباز 40 درصد با اشاره به این مطلب اضافه کرد: شب یلدا با مفاهیم خاص خودش البته با ظاهری دیگر در اسارت برگزار می شد، در اسارت، ما از خیلی از چیزها محروم بودیم، یعنی جلوه ظاهری یلدا در اسارت مشاهده نمی شد، اما در کنار هم بودن، با هم بودن، غمخواری و همدلی در اوج بود، به نحوی که در کمتر محیط یا فضایی این اوج همدلی و با هم بودن مشاهده می شود. همه اسرا دارای یک غم و درد مشترک بودند، آن هم دوری از آزادی و وطن بود و این در کنار هم بودن تسکینی برای ما بود، از نگاه به تک تک چهره ها یک پیام دریافت می شد، یعنی داشتن یک درد مشترک و آرزوی همه آزادی و رسیدن به وطن و دیدن خانواده زندگی معمولی و آزاد بود.

این طلبه آزاده در پاسخ به این سوال که آیا اجازه جمع شدن کنار هم به شما می دادند، تصریح کرد: ما از همه مراسم های عمومی منع شده بودیم، حتی دورهمی  شب یلدا؛ ما حتی اجازه نشستن جمعی با یکدیگر را نداشتیم، اما یلدا در ذهن تک تک اسرا و همه ما بود، بچه ها می گفتند، امشب یلدا است و باید بیشتر در کنار هم و با هم باشیم، بنابراین جلوه های منبعث از آداب ایرانی و یلدا در زندان های رژیم بعثی عراق به صورت معنوی در جریان بود.

سلطانی اشاره داشت: ایرانیان با جمع شدن کنار هم و خوردن هندوانه در شب یلدا می خواهند از تداوم شیرینی و گرمی زندگی در آغاز سردی زمستان سخن بگویند، بنابراین ما هم در اسارت به صورت گروه های کوچک دو تا سه نفری با انجام کارهایی سعی می کردیم، غم فراق و اسارت را برای مدتی از دل بچه های اسیر دور کنیم. واقعیت این است که اگر اسیر در وفور نعمت هم باشد، دل گرفته و غصه دار است، از سرزمین مادری و خانواده دور است و از آزادی محروم؛ اما این ها را می شود به طور موقت از ذهن دور کرد که شب یلدا و شب های طولانی قبل و بعد از آن فرصتی برای زدودن غم و خوشحال کردن دوستان بود. یلدا برای اسرا یک دقیقه بیشتر فاصله گرفتن از دلتنگی بود و یک دقیقه بیشتر امید به آزادی؛ یک دقیقه بیشتر برای مناجات با خدا و یاد پروردگار بود، در اسارت بچه ها در دل شب بیدار می شدند و نماز می خواندند و در این شبهای طولانی بیشتر؛ یلداها ما را به یاد یلدای طولانی انتظار فرج امام زمان(عج) می انداخت. یعنی هم می گفتیم و می خندیدیم و هم به معنویات توجه داشتیم.

وی که 4 سال را در اسارت گذرانده است، یادآور شد: ما 4 یلدا را در حالی سپری کردیم که نام و نشانی از ما در کشورمان نبود، زیرا عراق نام اسرای کربلای 4 را به صلیب سرخ گزارش نکرده بود و ما برای خانواده هایمان مفقودالاثر بودیم. شبهای یلدا شبهای درازی بود که ما را بیشتر به یاد عزیزانمان و خانواده هایمان می انداخت، از آن ها اطلاعی نداشتیم، مخصوصا که خانواده برخی از اسرا از جمله ما در استان های مرزی زندگی می کردند و هر روز و هفته زیر بمباران و موشک باران نیروهای عراقی بودند، با این حال سعی می کردیم، با تصور شادی خانواده ها خوشحال باشیم. گاهی هم خاطراتی از نحوه پخت شیرینی برای هم تعریف می کردیم و در جواب برخی دوستان معترض می گفتیم، وصف العیش نصف العیش.